Stel dat u vermogen heeft dat fiscaal belast is in box 3. Door de huidige lage rente drukt de 1,2% belasting die u daarover moet betalen erg zwaar. Die belastingdruk kan oplopen tot meer dan 100%.
U heeft de mogelijkheid om dit te beperken tot 25%. Dat kan onder andere door uw spaargeld onder te brengen in een beleggingsfonds. Dat fonds moet daarna aan te merken zijn als een vrijgestelde beleggingsinstelling (VBI). Daaraan zijn enkele voorwaarden verbonden. Zo moeten er minstens twee deelnemers aan het fonds zijn. Dat zou uw partner kunnen zijn, maar bijvoorbeeld ook meerderjarige kinderen. Een andere voorwaarde is de rechtsvorm. Het mag een NV zijn, maar gebruikelijker is een fonds voor gemene rekening. Zo’n fonds komt door het sluiten van een overeenkomst tot stand. Ook zijn er eisen aan het vermogen waarin het fonds mag beleggen. Spaartegoeden en aandelen zijn als beleggingsvorm toegestaan; geldleningen of onroerend goed niet. U moet uiteindelijk nog bij de fiscus een verzoek indienen om het fonds als VBI aan te kunnen merken.
Door de status van VBI hoeft het fonds over de resultaten geen vennootschapsbelasting te betalen. In plaats daarvan betalen de deelnemers (uiteindelijk) 25% inkomstenbelasting over het behaalde rendement. De deelname in zo’n fonds wordt namelijk belast in box 2. Dat geldt ook, als het resultaat niet daadwerkelijk uitgekeerd wordt. Bij beëindiging van de deelname in het fonds volgt er een eindafrekening op basis van het werkelijk behaalde rendement. Met een fonds is de belastingheffing over vermogen beter te plannen.
Een andere mogelijkheid is dat u bezwaar maakt tegen de forse heffing in box 3. U geeft dan als motivering voor het bezwaar aan, dat de heffing in feite onteigening of diefstal is. Dat zou in strijd kunnen zijn met het eigendomsrecht. Veel kans van slagen heeft dat bezwaar niet: de ‘diefstal’ is gelegaliseerd door de overheid.
Van Vugt & Van Hulten Belastingadviseurs, november 2014