Een vrouw verpachtte onroerend goed aan het landbouwbedrijf van haar man. Dat bedrijf werd in de vorm van een maatschap gedreven. Het resultaat viel onder de terbeschikkingstellingsregeling. In 2010 werd de maatschap omgezet in een vof. Het gebruik van het onroerend goed werd ingebracht. De pacht bleef onveranderd doorlopen. De vrouw trad toe tot de vof en werd ondernemer in de zin van de inkomstenbelasting. De fiscus stelde dat sprake was van staking van de tbs-werkzaamheid en corrigeerde het belastbaar inkomen van de vrouw met een stakingswinst van € 280.800. In beroep stelde de vrouw dat de wettelijke doorschuifregeling voor de overgang van een werkzaamheid in een onderneming van toepassing was. Volgens haar waren de werkzaamheden niet gestaakt maar waren deze door de inbreng in de vof uitgegroeid tot een onderneming. De Rechtbank Zeeland-West-Brabant verklaarde het beroep gegrond. In cassatie bleek de Hoge Raad het daarmee eens. Onder het begrip ‘werkzaamheid’ uit de doorschuifregeling viel ook het ter beschikking stellen van vermogensbestanddelen aan de onderneming van een verbonden persoon. Volgens de Hoge Raad was de ter beschikking stelling uitgegroeid tot een onderneming. Volgens de Hoge Raad was niet in te zien waarom onder ‘uitgroeien’ in de betekenis van ‘uitbouwen tot een onderneming’ alleen moest worden begrepen het geleidelijk aan wijzigen van de omstandigheden waaronder als ‘werkzaamheid’ aangemerkte arbeid werd verricht. De vergelijking kon worden gemaakt met de belastingplichtige die gerechtigd werd in het vermogen van de onderneming waaraan hij het desbetreffende vermogensbestanddeel ter beschikking stelde, waardoor dat vermogensbestanddeel tot zijn ondernemingsvermogen ging behoren. De wetgever wilde met de doorschuifregeling de economische belemmeringen voor het bereiken van het ondernemerschap wegnemen. Het doorschuifartikel (art. 3.99 Wet IB 2001) was van toepassing. De winst op het onroerend goed mocht onbelast worden doorgeschoven naar de onderneming.
- Marc van Vugt
- mei 13, 2016